Jak przywitać graczy z lękiem społecznym?

Lęki społeczne różnią się od introwersji lub od nieśmiałości i są dalekie od tego, jak ludzie je sobie wyobrażają. Dla tych z nas, którzy mają obawy społeczne, gdy spotykamy nowych ludzi lub pojawia się niezręczny moment w rozmowie, dosłownie doświadczamy tych samych uczuć, które większość ludzi doznaje, gdy walczy o swoje życie. Pocimy się, nasze tętno rośnie, czujemy mrowienie w kończynach, nasze źrenice kurczą się ... a w wielu przypadkach objawy mogą być znacznie bardziej dramatyczne i wyniszczające.

Mam szczęście, że moje obawy są raczej łagodne. Nigdy nie miałem ataku paniki, nigdy nie potrzebowałem leków i jestem w stanie przebrnąć przez stresujące sytuacje, jako że jestem po prostu dziwnym gościem:)

Jest mnóstwo doskonałych zasobów (książki, Internet), które pomogą ci lepiej zrozumieć lęk w ogóle... ale co z niektórymi nakazami i zakazami specjalnie nastawionymi na to, aby twój stół z planszówkami był przyjazny dla nowicjuszy z niepokojem społecznym?

1. Daj nam czas na rozgrzanie się

Łatwo jest pomylić lęki społeczne z introwertyzmem, ponieważ wydają się one dość podobne (i dlatego, że często idą ręka w rękę). Jesteśmy cicho wśród nowych osób i nie nawiązujemy kontaktu wzrokowego.


To dlatego, że z powodu społecznego niepokoju, zaangażowanie w nowej grupie wymaga od nas zebrania w sobie sił - coś, co osobiście uważam za równoznaczne z zeskakiwaniem z klifu do wody. Nawet jeśli wiem, że jest to bezpieczne, wciąż muszę zdobywać się na odwagę, by podjąć ten skok.


To zabiera więcej czasu niż u innych osób, ale najważniejsze jest to, że pozwalasz nam skakać w swoim czasie. Jeśli zwrócisz na nas uwagę i spróbujesz zmusić nas do długotrwałej rozmowy, zanim będziemy gotowi, to tak, jakbyś nas popchnął, gdy byliśmy na skraju tego urwiska. Jeśli nigdy nie przydarzyło ci się to, zaufaj mi - nie ma w tym nic przyjemnego.


Nie martw się. Kiedy się uspokoimy, zrelaksujemy się i będziemy w stanie zachowywać się jak inni.

2. Zaproś nas do stołu

Poznawanie nowych ludzi to jedno z moich osobistych wyzwań związanych z niepokojem. Moje dłonie, twarz, plecy, a nawet czubek głowy pękają od potu. To uczucie często powstrzymuje mnie, jeśli chcę dołączyć do gry, nawet jeśli wiem, że będzie całkiem przyjemnie i zabawnie.


Jak możesz pomóc? Dowiedz się, jak nas rozpoznać. Łatwo jest rozpoznać ludzi z fobią społeczną. Zwykle jesteśmy sami lub w małej grupie i będziemy starali się wyglądać bardzo ciężko, jakbyśmy byli pogrążeni w czymś. Moim osobistym faworytem jest zachowywanie się, jakbym był bardzo zainteresowany rzeczami wiszącymi na ścianach. Jeśli widzisz mnie czytającego plakat, to w zasadzie jasny sygnał: chodź i weź mnie.

3. Używaj samej gry jako bufora społecznego

Tak jak wspomniałem wcześniej, przymusowe próby przełamania naszej introwersji mogą w rzeczywistości pogorszyć sytuację. Jednak osobiście uwielbiam, gdy ktoś wymusza na mnie interakcję w kontekście gry planszowej. Postaraj się zapytać mnie, co robię w życiu i skąd pochodzę, a będę się mścić. Spróbuj mnie zaangażować w handel cegłami i owcami, a stałeś się moim najlepszym przyjacielem w całym Catanie.


Nie wiem, czy to działa tak samo dla osób z głębszymi problemami lękowymi, czy dla kogokolwiek w ogóle, ale używanie gry jako bufora społecznego znacznie ułatwia mi aklimatyzację w grupie... zazwyczaj. Na przykład mogę obsłużyć Martwą Zimę, ponieważ czuję, że moje interakcje są filtrowane w narracji gry i jestem przez to chroniony. Jeżeli w grze mam wrażenie, że wchodzę w interakcje jako moje rzeczywiste ja, to z kolei sprawia, że chcę wchodzić w interakcje tak mało jak to tylko możliwe.

4. Podziel się swoją dziwnością

Pokaż to! Nie musisz się martwić, co pomyślimy o Tobie lub Twojej grupie, gdy będziesz się ze sobą kontaktować w normalnej dynamice. Obserwowanie naturalnej interakcji twojej grupy pomoże nam bardziej, niż myślisz. Każdy kiepski żart pomaga nam w odbiorze, jak dziwnymi jesteśmy, nie ryzykując, że zostaniemy na zawsze wygnani poza społeczeność.

5. Nie próbuj naprawiać naszego stanu

Jeśli zdajesz sobie sprawę, że cierpimy z powodu społecznego niepokoju, zrób nam przysługę i nie rób jej zbyt wiele. Nie oznacza to, że nie powinieneś być ostrożny. Wiele osób z lękiem ma bardzo specyficzne wyzwalacze - zwłaszcza nagle będące w centrum uwagi - i bycie świadomym tych wyzwoleń i podejmowanie kroków w celu ich uniknięcia może być darem niebios. Nie oznacza to jednak, że prosimy o przewodnika duchowego.


Niepokój i osoba to dwie całkowicie różne istoty. Traktowanie niespokojnej osoby jak nieśmiałej ignoruje fakt, że on lub ona nie ma żadnej kontroli nad niepokojem. Jeśli powiesz nam, że nie ma się czego bać, lub próbujesz przekonać nas, że powinniśmy być spokojni, nie odkrywasz Ameryki. W większości przypadków doskonale zdajemy sobie sprawę, że nie ma żadnego konkretnego powodu, aby odczuwać lęk.


To bezlitosne podejście do naszego lęku, tak jakby można je było werbalnie rozwiązać, w rzeczywistości tylko pogarsza sprawę. Kiedy próbujesz nas uspokoić, że nie mamy się czym martwić, to tylko zwracasz uwagę na to, że jesteśmy społecznie zaniepokojeni... co prawie zawsze wywoła nasze objawy.


Mówiąc w kategoriach, które Internet zrozumie, po prostu traktuj nas jak (trochę zdziczałe) koty. Po prostu bądźcie spokojni i przyjaźni. Bądź ostrożny, a my zajmiemy się resztą.

A co z wyborem gier?

Prawdopodobnie będą one różne dla wszystkich, ale mogę powiedzieć, które gry są najlepsze i najgorsze dla mojego konkretnego lęku. Może będą dla ciebie takie same?


Trzy najgorsze gry, w których można grać z niespokojnym społecznie przybyszem:


Dixit / Mysterium – och, a jeśli nikt nie zrozumie tego, co próbuję powiedzieć?

Hanabi – och, co jeśli dam złą wskazówkę?

Spyfall – och, och, och


Trzy najlepsze gry, w które można grać z niespokojnym społecznie przybyszem:


Fasolko - to jest niesamowite, ludzie chcą rzeczy, które mam w grze, a to sprawia, że naprawdę łatwo z nimi porozmawiać

Cosmic Encounter - to jest niesamowite, nie muszę wybierać osoby, którą atakuję, a ludzie przyjdą do mnie osobiście, aby spróbować dostać moją pomoc.

Kodama - to jest niesamowite, jestem ukojony tą sztuką i po prostu robię swoje tutaj.